Ewoluująca rola cichego bohatera we współczesnych grach RPG: rozmowa między Dragon Quest a Metaforem: Refantazio Creators
Weterani deweloperzy RPG Yuji Horii (Dragon Quest) i Katsura Hashino (Metafor: Refantazio) niedawno omówili wyzwania i nagrody za korzystanie z cichych bohaterów w nowoczesnym krajobrazie gier, charakteryzującym się coraz bardziej realistyczną grafiką i rozwijającymi się technikami opowiadania historii. Ta wnikliwa rozmowa, fragmentu broszury „Metafor: Refantazio Atlas Brand 35th Anniversary Edition”, bada zmieniającą się dynamikę projektowania postaci i zanurzenia gracza.
Horii, twórca kultowej serii Dragon Quest, wyjaśnił serię „poleganie na„ symbolicznym bohaterze ” - cichej postaci, która pozwala graczom zaprojektować własne uczucia w grze. Takie podejście, skuteczne w prostszej grafice wcześniejszych gier, stanowi wyjątkowe wyzwanie w dzisiejszym bogatym wizualnie środowisku. „Gdy grafika gier staje się bardziej realistyczna” - żartował Horii, „jeśli twój bohater po prostu tam stoi, wyglądają jak idiota!”
Horii, którego pochodzenie obejmuje aspiracje do bycia artystą mangi, podkreślił strukturę narracyjną Dragon Quest, zbudowaną przede wszystkim na dialogu i interakcjach, minimalizując potrzebę obszernej narracji. Dlatego cichy bohater służył jako puste płótno, na które gracze mogliby rzutować własne doświadczenia.
Jednak ograniczenia tego podejścia we współczesnych grach są niezaprzeczalne. Minimalistyczna grafika ERA NES pozwoliła graczom łatwo wypełnić luki emocjonalne. Teraz, dzięki zaawansowanym wizualizacji i dźwięku, brak wyrazu wokalnego bohatera może się poczuć wstrząsający. Horii przyznaje to, stwierdzając, że skutecznie przedstawianie cichego bohatera w coraz bardziej realistycznych grach stanowi znaczące ciągłe wyzwanie.
Hashino, którego nadchodzący tytuł, Metafor: Refantazio, zawiera w pełni wyrażony bohater, oferował kontrastową perspektywę. Pochwalił podejście Horii, podkreślając skupienie Dragon Quest na wywoływaniu określonych reakcji emocjonalnych od gracza, nawet w pozornie niewielkich interakcjach z postaciami innych niż graczy. Hashino argumentował, że ten projekt skoncentrowany na graczy jest świadectwem trwałego uroku serii.
Rozmowa podkreśla ewoluujący związek między postępem technologicznym, projektowaniem postaci i zaangażowaniem graczy w RPG. Podczas gdy cichy bohater pozostaje wyjątkowym i potężnym narzędziem w rękach wykwalifikowanych programistów, takich jak Horii, rosnący realizm współczesnych gier wymaga starannego rozważenia jego ograniczeń i potencjału rozłączenia.
